Home

Maria Cristina

Biografie

Boeken en brieven

Artikelen

Fotogalerij

 

Caro piccolo baby

 

1986 : Caro piccolo baby (It.) autobiografische roman

            Uitgeverij Rusconi : ISBN 88-18-19006-7

 

Maria Cristina Giongo - Caro piccolo baby - Ed. Rusconi, pagg. 180. L 18.000.

 

Se anche l’amore fra uomo e donna può un giorno incontrare degli ostacoli e finire, oppure esaurirsi nell’abitudine, l’amore per un figlio è senza limiti, forse anche senza cedimenti. È eterno, immenso . Questa profonda consapevolezza traspare in ogni pagina del libro, nell’amoroso colloquio che l’autrice, giovane e ancora inesperta mamma, stabilisce col suo bambino appena nato. Al “caro piccolo baby” sono indirizzate delle lettere nelle quali essa confessa, con candore e semplicità, sentimenti, ansie, paure e preoccupazioni, ma

soprattutto la stupenda esperienza di diventare mamma e di sentirsi pienamente realizzata in questo nuovo ruolo. “Sono mamma, capisci? Sono mamma e tu sei mio figlio. Non viene voglia anche a te di gridarlo forte e poi di ballare dalla gioia?”

Convinta che in un rapporto d’amore sia fondamentale dirsi tutto, anche le cose che sul momento possono dispiacere, la giovane mamma svela tutto il suo intimo al “piccolo baby”, perché egli possa, da grande, conoscere meglio sé stesso attraverso la storia di sua madre. E così le vicende di tutti i giorni, in cui si ripetono incombenze fastidiose e talora monotone, vengono riscattate ed esaltate dai ricordi e dalle riflessioni di chi scrive. Sono i teneri ricordi di un’infanzia vissuta in una famiglia che le ha inculcato sensibilità e rispetto verso gli altri; e le memorie di una esile e vivace adolescente che un giorno si innamora di un ragazzo olandese, il quale ha saputo attenderla per anni, l’ha poi sposata e portata con sé in quel lontano Paese di fiori e colori che non riesce tuttavia a lenirle la nostalgia per l’ItaIia, la famiglia, le sorelle e gli amici di un tempo. Sono le riflessioni profonde sull’esistenza di Dio. sulle personali convinzioni religiose, sull’esperienza della morte (sfiorata dopo un delicato e temuto intervento) e sui problemi, ma anche il fascino, del Paese d’origine e di quello d’adozione.
Caro piccolo baby è un libro pieno di sentimenti, scritto con sincerità: getta un raggio di ottimismo e serenità su quella antica e sempre nuova esperienza della maternità, sulla quale oggi si addensano spesso oscure e minacciose nubi.

 

Antonio Sciortino

Recensie door Pierfranco Bruni

Uit: Il secolo d’Italia n. 21 - 1986

 

 “ Caro piccolo baby”, door Maria Cristina Giongo,

 uitgever: Rusconi, 1986, pp.180  ISBN 88-18-19006-7

 

Een “nest” van liefde:

 

Het verhaal, dat van deze bladzijden afstraalt toont een intense melancholie, waaruit betekenisvol de kleine, intieme geheimen worden ontsluierd van een moeder-zoon relatie.

 

Het verhaal is in briefvorm geschreven. Het zijn brieven die de schrijfster, bijna in lyrische proza aan haar zoon schrijft, die dag na dag groeit binnen een relatie die stukje bij beetje verandert en daarmee ook de manier van hun gedrag.

 

De geschiedenis begint als zij beslist om met haar geliefde te trouwen en naar Nederland te verhuizen. Toch staakt zij haar activiteit als journaliste niet, hoewel ze zich zal moeten aanpassen aan de komende geboorte van haar zoon.

 

Met haar zoon ontwikkelt zich al vóór de geboorte een verstandhouding die zal voortduren tot later een geestdriftige dialoog wordt gecreëerd.

 

Door bergen en dalen voltrekken zich alle lieflijkheid en zachtheid, maar ook het onbegrip en de gevoeligheid van een huwelijksleven.

 

Om dit warme nest te beproeven is er dan de plotselinge constatering van een ziekte die haar overvalt. Ze wordt geopereerd en na heel veel zorgen keert het tij zich ten goede.

Maar aan de keerzijde van deze gebeurtenissen is daar de wisselvalligheid van de melancholie, die de sfeer inkleurt en de draden van het gevoel in beweging brengt.

 

Het verhaal is een autobiografisch verslag. Dat voelt men direct. Daarom maakt het ook diepe indruk op het bewustzijn van degene die het leest.

Het verhaal moet gelezen worden in alle rust en kalmte.

 

Overigens, de energie van het verhaal toont zich in een helderheid van gevoelens; de grote kracht van deze bladzijden bestaat uit het tonen van een verheven poëtische essentie, die samensmelt met een menselijke kracht waarin de betekenis van het bestaan en de familiewaarden tamelijk diepgeworteld zijn.

 

De laatste woorden van het verhaal geven de aanwijzingen om dit traject te kunnen doorlopen:

 

 “ De geschiedenis gaat voort, het leven eveneens. Het is belangrijk om het leven al liefhebbend te leven.”

Dus net als de dingen in het leven losbarsten in al hun totaliteit:“ Leven en Liefde zijn de essentiёle momenten van het bestaan”

En “bestaan” in deze roman in briefvorm wil zeggen : “leven” en “ het leven” is verbonden met “ het liefhebben”.

 

Een onverbrekelijk binomium, de som van twee grootheden,  waarin het “ feest van de dag”  is: het “feest van het samenzijn”.

Het hervinden van waarden, wat vooral  betekent: het hervinden van de eigen identiteit.

 

Dat is belangrijk in een tijd van beschaving waarin het zelfbewustzijn verloren is gegaan.

Belangrijk voor de mens die in het genieten van het leven de traditionele waarden terugvindt.

 

Pierfranco Bruni

(recensent, schrijver en dichter)

 

Vertaald door: drs. A. Versteeg-Mostert

Onder het origineel kunt U de vertaling van de recensie van het boek ‘Caro piccolo baby’ lezen.